RESİMLİ ŞİİRLER

Bu sonsuz geceler sana olan özlemdenmiydi? Yoksa seninle ilgili beynimi kemiren düşüncelerdenmi? Adı konulmayan bir çelişkisin içimde. Nereye baksam bir soru, neyi düşünsem bir korku. Sonsuz mutluluğun olmayacağını anlamışken ruhum, yine bağlanıyor bir imkansızlığa.

Artık eskisi kadar keskin değil hiçbir şey, ne kelimelerim, ne sevmelerim, ne de özlemlerim. Sensizliğe bu kadar alışmışken şimdilerde yine bir isterik sevda oluşuyor sana dair. Adını koyamadığım garip bir şeysin içimde. Ne tam anlamıyla yaşayabildiğim, ne de sonsuza dek koparıp atabildiğim.

Bir hayalsin sadece kendime saklayıp, anlatmaya korktuğum. İçimde, derinlerde, senin bile göremediğin bir yerde ruhuma kazınmışcasına canımı yakmaya devam ediyordu sözlerin.

Adı konmamıştı hiçbir şeyin. Ne senin, ne benim, ne aramızdaki her şeyin. Bir hayal, bir rüya, bir imkansızlıktın her zaman.

Ve ben, imkansıza aşık bir deli...

SEVMİŞTİM SENİ
Herkesin, hiç kimseye benzemeyeni gibi sevmiştim. Gözlerimden dökülen yaş, dudaklarına bulaştığında sevmiştim.

Ekmeği tuza banıp yer gibi değil, tuzsuz da olsa benim ekmeğim, der gibiydi sevmelerim. Yitişine inat sevmiştim seni, Allah'a ısmarlamadan gidişine inat sevmiştim... Varlığın gibi, yokluğunu da sevmiştim. İçime bulaşan umudu, hangi yola bakacağını bilmeyen gözlerimle beklemeyi sevmiştim...

avuçiçi kadar yüreğime sığdırarak sevmiştim... Kulağımda sesini duyduğum o an, yüzüme tebessüm olup aktığın o an sevmiştim. Bana kalacağını beklemeden, benimle bir hayatın varolacağını düşünmeden, hesaplar-kitaplar beklentilerle değil... Öylesine sevmiştim...

Ay'ın Güneş'e sevdası gibi sevmiştim, kavuşmayı hâyâl bile etmeden... Seninle yaşanacak an'ları, geniş zamana yayarak sevmiştim...

Beklerken, düşlerken, umutlanırken hepsinin adını sana çevirip de sevmiştim...

Öylesine işte... Ben; sadece sevmiştim seni...